Al heel vroeg in mijn zwangerschap merkte ik dat mijn buik een bolletje werd. Toch stelde ik de aanschaf van zwangerschapskleding nog even uit – ondanks dat de kleding voor mij voor het oprapen ligt. Ik had letterlijk en figuurlijk tijd nodig om ernaar toe te groeien...
Nee, dit is geen verkooppraatje of iets dergelijks. Dit is een uiteenzetting van hoe ik de verandering van mijn lichaam (en de onzekerheden die daarmee gepaard gaan) heb ervaren.
Blubberbuik
In het begin van mijn zwangerschap had ik nogal last van mijn darmen, dus zette mijn buik behoorlijk op. Hoewel ik mij verheugde op een zwangere buik, voelde ik me hier heel ongemakkelijk bij. Die blubberbuik deed zeer en als je niet beter wist, leek het net of ik teveel gesnoept had. Dat past niet bij mij en ik werd er best onzeker van.
'Echte buik'
Dagelijks keek ik in de spiegel om te zien of er al een 'echte buik' zichtbaar was. Ik kon niet wachten om 'm te showen en mezelf – net als onze klanten – in leuke zwangerschapskleding te hullen. Natuurlijk paste ik weleens wat, maar het stond me (nog) niet zo leuk als bij al die meiden in de winkel. Ik vond dat best lastig: ik wilde er ook graag mooi en leuk uitzien.
Weer mooi
Die eerste weken paste ik mijn eigen kleding nog wel, maar het zat óf niet lekker óf niet meer zo mooi. Ik voelde me er niet happy in. Toch had ik letterlijk en figuurlijk tijd nodig om naar (het dragen van) zwangerschapskleding toe te groeien.
Of het nu de beperkte keuze in mijn eigen kledingkast was of de nieuwe collectie in de winkel: ik heb flink gepast én ingeslagen. Voor deze zomerse dagen en voor de wat frissere periode (die tijd gaat komen, want ik was in december uitgerekend). Wat een verademing; de kleding zit comfortabel en ik voel me er weer mooi in!
Patricia werkte bij Bellyfashion en heeft een zoontje. Tijdens haar zwangerschap (2018) hield ze een blog bij over haar ervaringen en gevoelens.