Dat er daadwerkelijk een kleintje in mij groeide, vond ik heel lang heel onwerkelijk. Elke keer als ik over mijn zwangerschap vertelde, was het alsof het niet over mij ging. Toch merkte ik ook dat het vertrouwen elke week iets toenam.
Zwangerschapskwalen en onzekerheid
Als ik eerlijk ben, vond ik die eerste weken echt niet altijd leuk. Ik voelde me regelmatig ellendig en onzeker. Vermoeidheid helpt dan ook niet relativeren. Bij elke pijnscheut dacht ik: is dat wel goed?Ik hou er niet van als ik geen controle heb (“Wen er alvast maar aan!” is een veel gehoord advies). Toch wilde ik mijzelf niet verliezen in onzekerheid. Dus besloot ik mij vast te houden aan mijn zwangerschapskwalen. Hoewel die kwalen in mijn geval best meevallen (ik hoor 'ergere' verhalen), duiden misselijkheid, vermoeidheid en opgezwollen borsten toch echt op een zwangerschap. Die theorie heeft mij wel door de onzekere dagen heen geholpen.
Tweede trimester
Dat de eerste cruciale weken gepasseerd waren, vond ik geruststellend. Ik had mij laten vertellen dat de kans op een miskraam dan een stuk kleiner is én dat ik mij vanaf dat moment waarschijnlijk beter en energieker zal voelen. Hoewel ik daar niet direct iets van merkte, vond ik dat een fijn vooruitzicht. En, mijn buik begon te groeien en daarmee ook mijn vertrouwen!Patricia werkte bij Bellyfashion en heeft een zoontje. Tijdens haar zwangerschap (2018) hield ze een blog bij over haar ervaringen en gevoelens.